De discussie
rondom zwarte piet en programma’s op televisie zoals Expeditie Robinson en
Holland’s got talent, lokken ons Nederlanders uit om vooral te doen waar we het
beste in zijn: het geven van onze ongezouten mening. Waar iets te discussiëren
valt, zijn wij Nederlanders er als de kippen bij. Wat me de laatste tijd echter
steeds meer opvalt, is dat we hierin soms heel erg ver kunnen gaan.
Rockzangeres Anouk heeft dit helaas onlangs nog op een harde manier
moeten ondervinden. Na het delen van haar mening omtrent de discussie over
zwarte piet, werd de zangeres voor de meest verschrikkelijke dingen uitgemaakt.
Er werd op z’n zachts gezegd geen blad voor de mond genomen. Ook de deelnemers
van Expeditie Robinson worden niet gespaard. Als fervent Expeditie Robinson fan
zit ik iedere donderdagavond om half negen op de bank om in spanning af te
wachten welke complotten deze keer wel niet gesmeed zullen worden. Vorige week
besloot ik eens de twitterfeed over het programma te raadplegen omdat ik toch
wel benieuwd was wat mijn mede Expeditie Robinson fanaten over de wel erg
spannende aflevering te melden hadden. Dit had ik wellicht beter niet kunnen
doen, want opnieuw werd ik geconfronteerd met een overweldigende stroom van
negativiteit. Ik zie geen noodzaak om de verschrikkelijke uitspraken hier
opnieuw een platform te geven, maar om de ernst van de situatie te schetsen:
zelfs de tweede wereldoorlog werd in een van de uitspraken opgenomen. Blijkbaar
is het tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld om een persoon uit te
maken voor alles en nog wat aan de hand van een paar slim gemonteerde
videobeelden.
Begrijp me alsjeblieft niet
verkeerd, vrijheid van meningsuiting en persvrijheid zijn twee van de vele
voordelen die ons landje ons te bieden heeft. Zonder vrijheid van meningsuiting
zou ik deze blog nu niet eens aan het schrijven zijn! Ik geloof alleen dat
negativiteit iemand nog nooit iets positiefs heeft gebracht en dat we al deze
verspilde energie beter voor iets anders kunnen gebruiken.
Een gebied waar de meningen
misschien nog wel het meest uiteenlopend zijn, is natuurlijk de mode. Waar de
één een outfit helemaal fantastisch vind, zou de ander het nog niet eens
aantrekken al kreeg ‘ie er een fortuin voor. Punk, bohemian, classy en ga zo
nog maar even door, voor ieder wat wils zoals mijn moeder het zou zeggen. Als
ik aan vrijheid van meningsuiting denk, denk ik dan vooral ook aan mode.
Nergens waar jij je mening visueler kan overbrengen dan met je kleding. In één
oogopslag kun jij de wereld duidelijk maken wie je bent en waar je voor staat.
Toch is dit in ons landje soms
moeilijker dan het lijkt. De overheersende opinie blijkt vooral: doe maar
normaal, dan doe je al gek genoeg. Iedere fashionista die ooit eens met een
opvallende, originele outfit de straat op is gegaan, zal dit beamen. Overal
waar je komt, liggen de ongezouten meningen op de loer. Geen wonder dat we in
Nederland zoveel terrasjes hebben: mensen kijken (en beoordelen) blijft onze
grootste hobby. Vooral op de middelbare school is het leven van echte
fashion-liefhebbers vaak niet enkel rozengeur en maneschijn. ‘Wat heeft zij nou
weer aan’, is een uitdrukking die hoog in het tienervocabulaire staat.
Zo blijkt maar weer dat de
wereld raar in elkaar steekt. We beoordelen elkaar omdat we zelf ook niet
altijd helemaal zeker van onszelf zijn en tegelijkertijd hangen we een
geweldige outfit terug in de kast omdat we bang zijn voor de beoordelingen van
anderen. Wat zou de wereld een andere plek zijn als we elkaar met wat meer
positiviteit zouden overladen. Zie het als een investering: wie weet draag jij
met jou complimentje wel bij aan het zelfvertrouwen van een nieuwe fashionista
in spe! Ik voorzie een creatieve uitbarsting en een verrijking van het
straatbeeld! En eh, hebben we stiekem weer een extra reden om die terrasjes een
bezoekje te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten